تجارب روابط دوستی دختر و پسردانشجو» با رویکردی پدیدارشناسانه

  همزمان با ورود جامعۀ ایرانی به نظام مدرن، نهاد خانواده و ازدواج تحولات مهمی را از سر گذرانده است. از جمله این تحولات، افزایش روابط دوستی دختر و پسر قبل از ازدواج است. جامعۀ ایرانی- اسلامی همواره برای استحکام نهاد خانواده در تلاش بود تا افراد را از هرگونه روابطی برحذر دارد که می‌تواند بر این نهاد مقدس آثار زیانباری داشته باشد. هدف این پژوهش واکاوی تجارب روابط دوستی دختر و پسر در دانشگاه بود. پژوهش حاضر، مطالعه‌ای کیّفی از نوع پدیدارشناسی بود. این پژوهش با استفاده از مصاحبۀ نیمه ساختاریافته و نمونه‌گیری غیر تصادفی گلوله برفی(زنجیره‌ای) اجرا شد. نمونه‌ها شامل25نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی در دانشگاه پیام نور اردبیل، تجربیات خود را پیرامون مسئلۀ مورد نظر بیان کردند. مکالمات ثبت و سپس با استفاده از روش کلایزی تحلیل شد. طی این پژوهش، هفت مضمون اصلی استخراج شد که هر کدام حاوی مضامین فرعی متعددی بودند. مضامین اصلی نیازهای عاطفی و روانی، حس کنجکاوی بیشتر، فشار محیطی و همسالان، حس استقلال‌طلبی، حس انتقام‌جویی و تشفی خاطر، ضعف باورها و اعتقادات، وسایل ارتباط جمعی بودند. در زمینۀ درک آن‌ها از مضامین مطرح شده در تجربۀ رابطۀ دوستی با جنس مقابل، پاسخ‌های دانشجویان حول دو محور ارضای « نیاز عاطفی» و ارضای « نیاز جنسی» بود. به نظر می‌رسد دانشجویان اعتقاد دارند، اهمیت مضمون‌های اشاره شده باعث گرایش آن‌ها به این رابطه شده و با برقراری آن می‌توانستند نیاز جنسی و عاطفی خود را ارضاء کنند تا در زندگی احساس آرامش داشته باشند.